هر کسى که دور باشد از گناه

می‌شود روزىّ او قُرب اِلاه (1)

هر کسى تقواى دل، پیشه کند

لطف حق گردد بر او پشت‌و‌پناه (2)

هر کسى آلوده‌ی دنیا نشد

روز خوش می‌بیند و لطف و رَفاه (3)

هر کسى آلوده بر دنیا شود

می‌کند عمر عزیزش را تباه

هر کسى رو آورَد بر دین حق

می‌خرد بهر دو گیتى عِزّ و جاه (4)

هر کسى دنبال شیطانش رَوَد

نزد حق باشد پلید و روسیاه (5)

هر کسى بر نفْس خود غالب شود

می‌شود بر جسم و جانش پادشاه

هر کسى دنبال نفْس خود رَوَد

در مسیر، آخِر فتد در قعر چاه (6)

هر کسى چشم دلش را باز کرد

بیند ایزَد را به هر کارش گواه (7)

هر کسى چون «داستانى» خسته شد

می‌کِشد از دست مردم چون وى آه (8)

1) قرب الاه: نزدیکی‌ به معبود (= خداوند والا).
2) تقوای دل: پرهیزکردن در دل از هر چیزی جز خدا. پیشه کند: کار خود قرار دهد.
3) رفاه: آسودگی، ناز و نعمت، گشایش زندگی.
4) دو گیتی: دو جهان. مقصود، دنیا و آخرت است. عزّ: عِزّت. جاه: مقام، شُکوه.
5) حق: از نام‌های خداوند والا. پلید: ناپاک و آلوده.
6) فتد: افتد.
7) ایزد: خداوند والا. گواه: شاهد، آگاه.
8) وی: او.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.